«Φαντάσου να έτρεχαν και σε ταρτάν με καρφιά!»

Ο τίτλος αυτού του άρθρου ίσως δεν λέει τίποτα στους περισσότερους από σας, αλλά είμαι σίγουρος πως για κάποιους λέει και σημαίνει πολλά. Ιδιαίτερα όταν η φράση αυτή βγαίνει από το στόμα ενός από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές  της  χώρας μας. 

Σήμερα το απόγευμα λοιπόν, την ώρα που οι αθλητές του Γ.Σ. Σαλαμίνας Στίβου προπονούμασταν, μας επισκέφθηκε ο Μιχάλης Γελασάκης (φίλος και παλιός συναθλητής του προπονητή μας Ηλία Νταβίδη) και, για όσους δεν γνωρίζουν, πρωταθλητής Ελλάδος στα 3.000μ. και στα 5.000μ.

Οι Ηλίας Νταβίδης & Μιχάλης Γελασάκης

Είναι τουλάχιστον  λυπηρό,  να έρχεται ένας τέτοιος αθλητής και να αντικρίζει πάνω από πενήντα παιδιά να προσπαθούν με την βοήθεια των προπονητών τους να αθληθούν σ΄ ένα χωμάτινο γήπεδο της δεκαετίας του 1950, χωρίς το απαραίτητο για το στίβο ταρτάν. Ακόμα και το χώμα, όπου τρέχουν διαφόρων ηλικιών αθλητές, είναι σε αρκετά σημεία γεμάτο λάσπες, χόρτο και λακκούβες.

Ερωτώ λοιπόν τους αρμόδιους του Δήμου: Αυτές είναι οι εγκαταστάσεις που θέλετε να παρέχετε στα παιδιά της Σαλαμίνας; Λάσπη , χόρτο και λακκούβες; Δεν είναι κρίμα, τη στιγμή που επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια, ζωντάνεψε ο στίβος στη Σαλαμίνα, να μην ασχοληθούμε μαζί του και να μην τον στηρίξουμε με κάθε τρόπο;

Τα συμπεράσματα δικά σας. Ωστόσο, αν δεν σας άγγιξε το παραπάνω άρθρο, σας προσκαλώ να περάσετε ένα απόγευμα από το γήπεδο που κάνουμε προπόνηση και να πάρετε μια γεύση οι ίδιοι. Αυτά από μένα, έναν απλό αθλητή του στίβου στην Σαλαμίνα.

Μάριος Θεοχάρης